Korona Günlükleri 27 Nisan 2020

Merhaba,

''Kaç leylim bahar,
 Hasretinden prangalar eskittim.''


Daha kaç gün dayanır yüreğim? Kaç gün, kaç gece ayrı geçer böyle? Ne kadar nefes alabilirim? O küçük kavuşma ihtimali için, yemek yiyor, yaşıyor, nefes alıyoruz. Daha kaç gün dayanabilirim? Ne kadar güçlü kalabilirim?

''Ve sen daha demincek, 
Yıllar da geçse demincek, 
Bıçkılanmış dal gibi ayrı düştüğüm, 
Ömrümün sebebi, ustam, sevgilim, 
Yaran derine gitmiş, 
Fitil tutmaz, bilirim. 
Ama hesap dağlarladır, 
Umut, dağlarla.''

Ahh, aklıma bölük pörçük dizeler geliyor. Aklıma bölük pörçük anılar. Hangisi gerçekti? Hangisi hayalimdi? Hayalimizdi? Hangisi rüyamdı? Rüyamızdı? 
Sahi, yaşandı mı tüm bunlar? Sahi, biz bunca zamandır ayrı mıyız? Sanki daha az önceydi evden ayrılışımız. Bir kış gecesinde, evime son kez bakışım. Sanki daha az önceydi yanımdan ayrılışın. Üzgün, umutsuz, belirsiz... 

Hangi şairin şiiriydi? Hangi yazarın hikayesi? Aklımdaki cümleler nereye dağıldı gitti? Hangisi gerçekti? Sahi, biz güzel günler de görmüştük. Umutlar vardı. Renkler vardı. Biz, renklere dokunmuştuk değil mi? Şimdi nereye gitti onlar? Renkler? Kokular? Umutlar? O mutluluklar? 

Dayanmak çok zor... Aklımı kaybettim zaten. Ruhumu elden kaçırmak üzereyim. 

''İstanbul'da yumuşacık kararırken ortalık
içimde kımıldayan birşeyler gibi 
Seviyorum seni 
Yaşıyoruz çok şükür der gibi''


İstanbul

27 Nisan 2020.

Gece Saçlı Kız