''Bu çınardan hep korkardım. Meyvesi insan olan ağaçtı bu. Bir tarihte idam edilen birçok devlet büyüğü bu ağacın dallarına asılmış ve kurumuş birer meyve gibi rüzgarla döne döne çürümüşlerdi. O günden bu yana ağacın çevresinde hiç rüzgar esmezdi. '' Şaka gibi geliyor ama bu ayın ortasında, tam da dört yaşına girecek Esintiler ve Anlar. En zor zamanlarımdan birinde, buhranlar içinde kıvranırken uzun süredir aklımda olan, hatta yıllar önce açıp hiç bir şey yapmadan beklettiğim bloğuma yazmaya karar verdim. Ve buradayız işte. Bu dört yılda, çok şey kaybettim. Çok şey kazandım. Çok ağladım. Çok güldüm. Yaşadım yani. Herkes gibi, herkes kadar.