Esintiler ve Anlar

Uzun zamandır bu kadar keyifle bir korku kitabı okuduğumu hatırlamıyorum. O tatlı ürperti hiç gitmesin diye o kadar yavaş okudum ki. Araya bazı işler de girince, bir haftada ancak bitti. Ancak sizi temin ederim, tek bir oturuşta kolaylıkla bitirilecek bir kitap.  Enfes. Tek kelime ile Cehennem Evi'ni anlatmam gerekirse, enfes derdim. Uzun zamandır ilk defa korktum. Huzursuz oldum, ışıklar açık uyumak istedim. Kitabın tadı damağımda kaldı. Bazı görüntüler halen gözümün önüne geliyor ve kalbim hızlanmaya başlıyor. İlk yirmi sayfadan itibaren Cehennem Evi'nin içine çekiliyor kolay kolay da oradan çıkamıyorsunuz. Richard Matheson'dan daha önce okuduğum Ben Efsaneyim'in inceleme yazısını okumak isterseniz  Buradan Buyurun . Aslına bakacak olursak, klasik perili ev hikayelerinden oldukça sıkılmıştım. Kitabı alıp almamakta bile kararsızdım. Okurken zevk alamayacağımı düşünüyordum. Ancak tanıtım yazısında, Stephen King'in ''Cehennem Evi, yazılmış en korkunç lanetli ...

 Uzun yıllardır, hayatımda bu kadar çok belirsizlik duygusu olmamıştı. Dünyanın bunalımı, bize denk geldi. Dünyanın belirsizliği bize denk geldi. Dünyanın sonuna doğmuşuz belki. Şimdi, içimize sığınma zamanı. Şimdi, duvarlarımızı daha kuvvetli örmenin, rüzgarlara karşı durmanın zamanı. Kabuklarımıza sığınacağız, kitaplarımıza sığınacağız, güneşin doğuşuna, papatyanın açışına umut bağlayacağız. Şimdi, insan olmayı farklı bir boyuta taşıyıp, yalnızlığı öğreneceğiz. Güneş var olduğu sürece, yaşam hep vardır. Nelere alışmadık ki insan olarak? Nelerle birlikte yaşamayı öğrenmedik? Şu kısacık insan ömründe, bu günleri de yaşayacağız. Belki yakınlar uzak olacak, uzaklar yakın. Belki mevsimler ters yüz olacak, belki zaman.  Şimdi, içimizdeki en eski, en kadim, o en vahşi temel duyguya sığınma vakti: Hayatta kalma iç güdüsü! Deniz Adamı, bana kardeşimin önerdiği bir kitaptı. Kitap sipariş edeceğim vakit, bir miktar daha bütçem olduğunu fark ettim. Listemdeki kitaplardan almak istemedim...