Artık ağlatamıyorsun beni. Gel de bir bak, kendi ellerinle yarattın bu taştan heykeli. İnce ince işledin, taş cana geldi bu senin kudretin değildi. Yıllar önce yine böyle bir gece son kez döktü heykel taştan yaşlarını Sonra sarmaşıklar sardı her yanını. Artık gel de bir bak ince ince yapışkan ellere. Gel gör bak Sen, artık sen misin? Nefes al! Nefes ver! Buna inanabilir misin? Sesine tek Sesine bir Sesine ses yok! Gel, bir daha bir daha bak. Bu heykel, yeşile durdu. Şimdi sor, Şimdi kork! Şimdi kork! Şimdi kork! Artık ağlatamıyorsun beni. Karşındaki o kız çocuğu, çoktan gitti. Yağacak tüm yağmurlar yağdı, Akacak tek bir damla yaş bile kalmadı. Şimdi sen, o kalabalı...