Mart Ayının Sonuna Şiir

ve bugün
her bir ana
her bir yavrusuna

tüm evi
tüm sokağı
tüm dünyayı saran kokularıyla
hamurlar pişirdiler.

mayalı hamurlardı
poğaçalardı
pişilerdi
tüm memleketi kaplamışlardı.

her bir ana
her bir yavrusunun
ağzına beslemişti
ilgi ve ısrarla.

elinde mama tasıyla
hiç doğurmadığın kedi yavrularına
-ki aralarında hiç habersiz şiş karınlı yavru ana adayları da vardı-
dağıtırken analığının kırıntılarını
sen,
anla şimdi

her öksüz
her bir yetim için
yer kalmamıştır bu dünyada.

gemi batarken
her gemi batarken
soğuk sulara
soğuk gözyaşlarıyla
her bir ana
her bir yavrusunu
her bir zamanda
her bir mekanda
sarıp sarmalardı.

sen beslerken
hiç doğurmadığın
hiç tanımadığın
sokağın yavrularını
bu dünya 
sokaklarda kalmıştı.

sahipsiz kedilerdik
sahipsiz köpeklerdik
sahipsiz olmayı sokaklardan ve birbirimizden öğrendik.

şimdi tüm gezegeni
şimdi tüm güneş sistemini
sarmışken o poğaça hamurunun kokusu
anla
her 
bir
ana
her 
bir
yavrusunu tanırdı
ve 
her
bir
ana
kendi poğaça hamurlarıyla
kendinden olmayan
yavruları
beslediğinde
ana olacaktı.

Gece Saçlı Kız