Balıkçı ve Oğlu/Zülfü Livaneli Üzerine

( Daha önceki Livaneli kitapları yazlarım için: Son Ada, Mutluluk, Serenad, Leyla'nın Evi, Engereğin Gözü, Huzursuzluk )

Livaneli'nin birden, hiç tanıtımı yapılmadan ortaya çıkan kitabı Balıkçı ve Oğlu'nu bitireli bir kaç hafta oluyor. Eskiden Doğan Kitap'tan çıkan kitaplar İnkılap Yayınevi'ne geçti. Eski kitaplar da Livaneli'den yeni kitap denilerek sosyal medyada tanıtıldı, basıldı.

Sevgili İnkılap Yayınevi her şey iyi hoş da bu kitap neden zürafa gibi? Doluya koysan olmuyor, boşa koysan dolmuyor. Diğer kitapların yanında, kütüphane rafında (kardeşimin deyimi ile) resmen tam bir zürafa gibi duruyor! 

En son Huzursuzluk kitabını yayımlayan Livaneli, Balıkçı ve Oğlu'nda temelde göçmenlikten bahsederken, bir yandan da ekolojik yıkımlardan da bahsediyor.

Oğlunu bir fırtınada denizde kaybetmiş bir balıkçının üzerinden, Ege sularındaki drama uzanıyoruz. Açıkçası, balıkçı Mustafa ve Mesude karakterleri bende derinlikli etki bırakmadı. Sanki kendimi yerlerine koyabileceğim karakterler yoktu kitapta.

Bir yandan köyde dönen dedikodular, insanların iki yüzlü ve cahil olmaları bir kaç sayfa sonrasında ise aynı insanların birden ekolojik anarşist olup balık çiftliklerindeki balıkları denize bırakmaya çalışmaları...

Tek bir gecede bitebilecek bir kitap. Ben araya başka kitaplar da aldığım için üç günde bitirdim. Bildiğimiz Livaneli üslubu ve akıcılığına sahip.

Gece Saçlı Kız