Yeniden Türkiye'de Olmak / Memlekette Misafirlik

Sanıyorum benim durumum için en uygunu bu; memlekette misafirlik. Tam yedi yıl olmuş bu memleketten göçeli. Yeni bir memlekette, yeni bir evde, yeni bir hayata başlayalı. Kendi insanlarımla, yeni insanlar olmadan hayatıma devam edeli.



Göçmek ne demek?  Evindeki tuvaleti özlemek, yastığını yadırgamak, havalardan ve arabasızlıktan şikayet etmek belki. Sokakta yürürken artık ne yöne gideceğini bilememek, kendi semtinde yönünü şaşırmak. Her defasında yeni sokaklarla, yeni kaldırım taşlarıyla ve yeni ters yön tuzaklarıyla karşılaşmak. 26 yıllık yaşamında, kendi memleketinde ''misafir'' olmak.

Sen seni bil sen seni, sen seni bilmezsen patlatırlar enseni! Herkes nasıl da gergin, nasıl patlayacak yahut patlatacak gibi. Caanım İstanbul'um. Gurbetlikte bazen martısını, bazen denizini özlediğim hiçliğim. Yalnızlığım. Kalabalığım. Tüm sevdiklerimi barındıran şehir. Kedilerin başkenti. Kalbimin bir köşesi. Ne zaman bu hale geldin sen? Nasıl bitirdik seni? Neşterlerle, jiltlerle kopardık etinden etini? Oysa et tırnak gibiydik seninle. Ölülerimin yattığı mezarlıkların dahi güzel görünürdü gözüme. Kalabalığın vız gelirdi. Nasıl kestik damarlarını? Ya sen? Nasıl daynadın bunca zaman, bunca zulüme?

Ben, kendi memleketimde yabancıyım şimdi. Diline yabancı, sesine yabancı, ne acı insanına yabancı. Marketinde selam verdiğim karşılıksız bakışlar, otobüslerinde kavgaların itişmeleri, insanların burunlarının ucunda sinirleri.
Her defasında nasıl da güzel gelirdin gözüme. Yine doğsam, yine seni severim derdim. Caanım İstanbul, ben seni sevmekten ne zaman vazgeçtim?
Ne zaman heyecanlandırmaz oldu martıların beni? Ben memlekete, ne zaman ''sadece sevdiklerimi görmek için'' gelir oldum?

Sokaklarına yabancıyım şimdi, kedilerine yabancı. İstiklal Caddesi; ilk gençliğimin en güzel hayali. Okulu kırmalar, heyecanla Beyoğlu'na çıkmalar...İlk aşkla el ele, soğuktan titrerken caddeyi bir aşağı bir yukarı turladığımız günler. Dostlarla geçirilen en güzel zamanlar...Şimdi İstiklal bana yabancı, ben İstiklal'e yabancı...Ben memlekete, memleket bana yabancı...

Şimdi ben, bu kışın ortasında, dostların sıcaklığında, memlekette misafir, dünyada bir garip yabancıyım...

Gece Saçlı Kız