Son Papatyaya Şiir

Son kalandı belki,
içinde hala ilk yazın tazeliği.

Çiğlense de beyaz çiçekleri,
o,hep güneşi bekledi...

Bakma,
bir yol kenarındaymış
kaldırımın köşesinden fırlamış.

Yapraklarını dökerken ulu ağaçlar,
-üşüse de elleri-
-titrese de içi-

O,son kalandı belki...

İçinde ilk yazın tazeliği...
İçinde hala o yazın ateşi...


Gece Saçlı Kız