Bazı Yalnız Memleketlerin, Yalnız İnsanlarına Şiir

Yalnızlığın kokusu, 

çorbanın kokusudur

tüm apartmana yayılmış.


Bir kış gecesi,

giderken bir yerlerden

dönerken bir yerlere

duyduğun sulu yemeğin kokusudur. 


Yalnızlığın kokusu,

hiç şüphesiz en çok

bir uzak memleketin 

bir noel öğleden sonrasında 

duyduğun 

şekerli

sıcak

hamurun kokusudur.


Yalnızlık bir kez girdi mi insanın kalbine, en derine gömüldükçe gömülür. Bir keskin bıçak mı dersin, yoksa falçata inceliğinde bir sızı mı. Gömüldükçe yerini sağlamlaştırır. Her nefeste yerleşir, sen bir usturayı yüreğimde taşıyorum sanırsın. Her hareketinde kanatır, onunla yaşamaya alışamazsın. Ancak, ona rağmen yaşarsın. Boşuna ağlama küçük kadın. Sen de yalnızlığı bir bayrak gibi sol yanında taşıyanlardansın.

Gece Saçlı Kız

Yorumlar