Bazı Yalnız Memleketlerin, Yalnız İnsanlarına Şiir
Yalnızlığın kokusu,
çorbanın kokusudur
tüm apartmana yayılmış.
Bir kış gecesi,
giderken bir yerlerden
dönerken bir yerlere
duyduğun sulu yemeğin kokusudur.
Yalnızlığın kokusu,
hiç şüphesiz en çok
bir uzak memleketin
bir noel öğleden sonrasında
duyduğun
şekerli
sıcak
hamurun kokusudur.
Yalnızlık bir kez girdi mi insanın kalbine, en derine gömüldükçe gömülür. Bir keskin bıçak mı dersin, yoksa falçata inceliğinde bir sızı mı. Gömüldükçe yerini sağlamlaştırır. Her nefeste yerleşir, sen bir usturayı yüreğimde taşıyorum sanırsın. Her hareketinde kanatır, onunla yaşamaya alışamazsın. Ancak, ona rağmen yaşarsın. Boşuna ağlama küçük kadın. Sen de yalnızlığı bir bayrak gibi sol yanında taşıyanlardansın.
Gece Saçlı Kız
Yorumlar
Yorum Gönder