Ana Olmak/Ana Olabilmek
Bazi insanlar böyledir iste.Iclerinde sevginin kirintisi bile bulunmaz.Hep nefretle,hep öfkeyle yasarlar.Yanlarinda yörelerinde sevgiyle yapilan bir is varsa kizginliktan kudururlar.Sahip olamadiklari sevgi delirtir onlari.Kiskanirlar,kiskancliklari öfkeye bürünür,insan suretinde sekil bulurlar.
Agizlarindan köpükler sacarak saldirirlar,yakarlar,yok ederler.O igrenc suratlariyla karsina gecer bakarlar,yiktiklari umutlara bakip gülerler.Bunlari anlatmaya degmez oysa ki.Bunlara tek bir söz etmeye gerek olmaz.Ben bugün bu habis ruhlulari anlatmayacagim sizlere.Ben bugün güzelliklerden,kalbi sevgi dolu bir kadindan bahsedecegim,dilim döndügünce.
Insan ne icin dogar?Bu dünyaya cirilciplak bir bir sekilde firlatildik.Kimin,neyin cocugu olarak dogdugumuza bakamadik.Kimimiz böcekti,kimimiz kedi,kimimiz insan.Hic birimiz istemedik bu dünyaya gelmeyi.Sorsalar bilmem,isterdik belki.Kimimize saraylar layik görüldü,kimimize apartman daireleri.Kimimiz tekmelerle öldürüldük kedi oldugumuzdan,kimimiz böcek diye ezildik yüce insan tarafindan!Tanri iltimas gecmedigindendi belki bu dertlerimiz!
Insan,insan.Yasayan en kötü tür.Insan,onursuz varlik.Ne tuhaf degil mi kendi türümü bu kadar kötülemem.Keske hic olmasaydik.Dünya insan olmadan daha güzel.daha adil bir yer olurdu.Yalnizca denizler,yalnizca agaclar,yalnizca hayvanlar.Olabildigine mavi.Olabildigine yesil.Ve olabildigine adil!
Size bir kadindan bahsedecegim bugün.O,insan türünün icindeki "ender" cikan özelliklere sahip.Kendinden kücügü ezmeyen,kim olursa olsun ezilmisin yaninda duran,kalbi yalnizca iyilik icin calisan bir kadindan.Kendini bildi bileli türümüzün asagilik gibi gördügü "hayvan"larin yanindaydi.Gecekondusunun bahcesinde bile onlarca kedisi vardi.Bir de her aksam isten dönerken pencerede onu bekleyen kedi Tozkuyruk'u unutmamak gerek.Fabrikada cikan yemeklerin artiklarini toplar her aksam getirirdi.O köseyi döndü müydü bütün kediler görünmez/duyulmaz bir zil calmis gibi yahut karsi konulamaz bir akima kapilmiscasina ona dogru kosarlardi.Dünya onun bahcesindeki kediler icin birer cennetti belki.
Aradan yillar,yillar gecti.Asla yasim ilerledi artik onlara bakamam demedi.Baktigi hayvanlara artik kuslar da eklenmisti.O özgür kuslari severdi.Denizin tüm martilari bilirmiscesine balkonundaki yemeklerden yemege gelirdi.Sicak yaz günlerinde yogurt kaplarina doldurdugu sulardan icerler,bazen yikanirlardi bile.Ama ne
kuslardi;onlar;martilar,kargalar,kirlangiclar,güvercinler,kumrular,serceler ve daha adini bilmedigim nice kus gelir gecerdi balkondan.
Doyurulacak cocuk cok oldugundan erkenden baslardi yemek yapma isine.Önce kuslarin yemeklerini hazirlar,sonra kedilerinkine gecerdi.Semt pazarina ugrar bahcedeki kaplumbagalara yesillik toplar,cumartesi günleri ise kasaptan artik kemikleri parayla satin alip,cocuklarina yaptigi yemeklere katardi.Günleri yogun ama mutlu gecerdi.Düne kadar.Dün,bahsettigim o kara yürekli insanlar kuslarin yemeklerini kaldirmalarini istediler.Bu kacinci saldiri,bu kacinci istek adi altindaki tehditti!Artik o balkona kuslar gelmeyecek.Kucücük serceler yavrularinin agzina yemek verirken yüzünde gülümseme ile izleyemeyecek o kadin onlari.Sirtina konan karga artik yemek yiyemeyecek.Gagasi ile ellerini oksayan marti,kumru kuslari...Hic biri...
Penceresine gazete kagidi örtmüs,kuslardan utandigindan.Öyle ki bakamazmis artik onlarin yüzüne...
O güzel yürekli kadin benim annem dostlar.Dünyada her yavru,böylesine bir anneye sahip olmak ister.Kendi yavrusundan ziyade diger yavrulari da düsünen analar var hala dünyada.Var olacaklar.Yarinlar,umut dolu günler icin...
Gece Sacli Kiz
Agizlarindan köpükler sacarak saldirirlar,yakarlar,yok ederler.O igrenc suratlariyla karsina gecer bakarlar,yiktiklari umutlara bakip gülerler.Bunlari anlatmaya degmez oysa ki.Bunlara tek bir söz etmeye gerek olmaz.Ben bugün bu habis ruhlulari anlatmayacagim sizlere.Ben bugün güzelliklerden,kalbi sevgi dolu bir kadindan bahsedecegim,dilim döndügünce.
Insan ne icin dogar?Bu dünyaya cirilciplak bir bir sekilde firlatildik.Kimin,neyin cocugu olarak dogdugumuza bakamadik.Kimimiz böcekti,kimimiz kedi,kimimiz insan.Hic birimiz istemedik bu dünyaya gelmeyi.Sorsalar bilmem,isterdik belki.Kimimize saraylar layik görüldü,kimimize apartman daireleri.Kimimiz tekmelerle öldürüldük kedi oldugumuzdan,kimimiz böcek diye ezildik yüce insan tarafindan!Tanri iltimas gecmedigindendi belki bu dertlerimiz!
Insan,insan.Yasayan en kötü tür.Insan,onursuz varlik.Ne tuhaf degil mi kendi türümü bu kadar kötülemem.Keske hic olmasaydik.Dünya insan olmadan daha güzel.daha adil bir yer olurdu.Yalnizca denizler,yalnizca agaclar,yalnizca hayvanlar.Olabildigine mavi.Olabildigine yesil.Ve olabildigine adil!
Size bir kadindan bahsedecegim bugün.O,insan türünün icindeki "ender" cikan özelliklere sahip.Kendinden kücügü ezmeyen,kim olursa olsun ezilmisin yaninda duran,kalbi yalnizca iyilik icin calisan bir kadindan.Kendini bildi bileli türümüzün asagilik gibi gördügü "hayvan"larin yanindaydi.Gecekondusunun bahcesinde bile onlarca kedisi vardi.Bir de her aksam isten dönerken pencerede onu bekleyen kedi Tozkuyruk'u unutmamak gerek.Fabrikada cikan yemeklerin artiklarini toplar her aksam getirirdi.O köseyi döndü müydü bütün kediler görünmez/duyulmaz bir zil calmis gibi yahut karsi konulamaz bir akima kapilmiscasina ona dogru kosarlardi.Dünya onun bahcesindeki kediler icin birer cennetti belki.
Aradan yillar,yillar gecti.Asla yasim ilerledi artik onlara bakamam demedi.Baktigi hayvanlara artik kuslar da eklenmisti.O özgür kuslari severdi.Denizin tüm martilari bilirmiscesine balkonundaki yemeklerden yemege gelirdi.Sicak yaz günlerinde yogurt kaplarina doldurdugu sulardan icerler,bazen yikanirlardi bile.Ama ne
kuslardi;onlar;martilar,kargalar,kirlangiclar,güvercinler,kumrular,serceler ve daha adini bilmedigim nice kus gelir gecerdi balkondan.
Doyurulacak cocuk cok oldugundan erkenden baslardi yemek yapma isine.Önce kuslarin yemeklerini hazirlar,sonra kedilerinkine gecerdi.Semt pazarina ugrar bahcedeki kaplumbagalara yesillik toplar,cumartesi günleri ise kasaptan artik kemikleri parayla satin alip,cocuklarina yaptigi yemeklere katardi.Günleri yogun ama mutlu gecerdi.Düne kadar.Dün,bahsettigim o kara yürekli insanlar kuslarin yemeklerini kaldirmalarini istediler.Bu kacinci saldiri,bu kacinci istek adi altindaki tehditti!Artik o balkona kuslar gelmeyecek.Kucücük serceler yavrularinin agzina yemek verirken yüzünde gülümseme ile izleyemeyecek o kadin onlari.Sirtina konan karga artik yemek yiyemeyecek.Gagasi ile ellerini oksayan marti,kumru kuslari...Hic biri...
Penceresine gazete kagidi örtmüs,kuslardan utandigindan.Öyle ki bakamazmis artik onlarin yüzüne...
O güzel yürekli kadin benim annem dostlar.Dünyada her yavru,böylesine bir anneye sahip olmak ister.Kendi yavrusundan ziyade diger yavrulari da düsünen analar var hala dünyada.Var olacaklar.Yarinlar,umut dolu günler icin...
Gece Sacli Kiz
Yorumlar
Yorum Gönder